Berlin’İn Düşüşü 1945 3.Baskı

Açıklama

“Berlin’in Düşüşü 1945”Yirminci yüzyılın en önemli savaşlarından bazılarını ele aldığı eserleriyle beğeni toplayan Antony Beevor, günümüzün en iyi bilinen ve saygın askeri tarihçilerden biridir. Eski Sovyet dosyalarından yeni elde edilen belgelerin yanı sıra Alman, Amerikan, İngiliz, Fransız ve İsveç arşivlerinden de yararlanan Beevor, ‘’Berlin’in Düşüşü’’ 1945’te Üçüncü Reich’ın can çekiştiği bir dönemde sıkışıp kalan milyonlarca insanın farklı deneyimlerini yeniden inşa eder. İntikamcı Kızıl Ordu ile kuşatılmış Nazi güçlerinin son kez çarpıştığı 1945 Ocak’ında yaşanan sarsıcı olayların sokak düzeyinde ve sürükleyici bir portresini sunar. Vahşet ve kuşatma altındaki bir şehrin umutsuzluğunu bütün sahiciliğiyle ortaya koyarken, az rastlanan olağanüstü insanlık ve kahramanlık anlarını da sergilemeyi ihmal etmez. Antony Beevor, “Stalingrad” kitabının ardından “Berlin’in Düşüşü 1945”te de aynı soruyu bir kez daha sormamıza neden oluyor. Savaşta “kazanan” taraf var mı gerçekten?“Modern tarihyazımında bir başyapıt” Michael Burleigh, “Guardian”“Beevor, “Stalingrad”da bize Hitler’in güçleriyle Rusların çarpıştığı önemli ve korkumç savaşın sürükleyici bir anlatımını sunmuştu. “Berlin’in Düşüşü” 1945’te de aynı başarıyla bu tekniği kullanıyor. Bir askerin savaşın gerçeklerine yönelik anlayışıyla, bir romancının sembolik ve duygusal ayrıntılara bakışı birleşiyor. Beevor dehşet verici bir resim çiziyor…” Orlando Figes, “Sunday Times”“Beevor’ın tarzı, gerçekler doğrultusundaki incelikli anlatının ve titizliğin ustaca karışımına katkıda bulunuyor. Her iki kategoride de sanatının doruğundaki bir yazara şahit oluyoruz.” Thomas Kielinger, “Die Welt”Mizah dönemin grotesk, bazen gerçeküstü imgelerini de yansıtmaktaydı. Berlin’deki en büyük hava akını binası Hayvanat Bahçesi sığınağıydı; totaliter çağa özgü bu devasa demir-beton kalenin çatısında uçaksavar bataryaları, aşağısında ise sirenler çaldığında Berlinli kalabalıkların doluştuğu kocaman sığınaklar vardı. Günce yazarı Ursula von Kardorff’un tasvirine göre, bu yapı “Fidelio operasındaki hapishane sahnesi için yapılmış bir dekor gibiydi.” Bu arada sevgililer beton sarmal merdivende sanki “bir kıyafet balosu parodisi”ne katılıyormuşçasına sarmaş dolaş haldeydi.Ülkenin varlığında olduğu kadar, şahsi hayatlarda da düşüşün yakın olduğu yönünde yaygın bir hava vardı. İnsanlar çok geçmeden değersiz hale geleceğini yarı yarıya varsayarak, ellerindeki parayı pervasızca harcamaktaydı. Her ne kadar doğrulanması zor olsa da, Hayvanat Bahçesi İstasyonu civarındaki ve Tiergarten içindeki karanlık köşelerde yabancılarla sevişen kızlara ve genç kadınlara dair hikâyeler ortalıkta dolaşmaktaydı. Söylenenlere göre, masumiyetten vazgeçme arzusu sonraları Kızılordu’nun Berlin’e yaklaşmasıyla birlikte daha da umarsız hale geldi.

Ek bilgi