Bilim İnsanları – Bir Keşif Destanı (Karton Kapak) 4.Baskı

Açıklama

Bilimsel ilerleme her zaman güçlü kişiliklerce sürdürülmüştür. Elinizdeki kitap –Galileo, Newton, Faraday, Darwin, Pasteur ve Marie Curie’den Einstein, Freud, Turing, Crick ve Watson’a– bu dikkate değer öncülerin hayatlarını anlatıyor. Çoğu zaman aykırı düşünürler olan bu bilim insanları gelecek nesillere miraslarını bırakabilmek için çalışmalarının tanınması yolunda sık sık muhalif çağdaşlarına karşı mücadele vermek zorunda kaldılar.Uluslararası seçkin bilim insanları, bilim tarihçileri ve bilim yazarları ekibince yazılan bu kitap gökbiliminden psikolojiye ana bilimsel disiplinleri kapsar. Kronolojik değil, tema temelli düzelenmiş bu kitap en büyük ölçekten, “Evren”den başlar ve adım adım “Yerküre”, “Molekül ve Madde” ve “Atomun İçinde” ile daha küçük ölçeğe doğru ilerler. Son iki bölüm “Yaşam” ve “Beden ve Zihin” olgularına bakar.Bahsi geçen kırk üç olağanüstü bilim insanının gravür, resim, fotoğraf ve heykelle portreleri yer alır. Buna ilaveten kitap notları, çizimleri, şemaları yanı sıra keşif yolculuklarına daha mahrem bir bakışa izin veren mektupları da içerir. Bilim İnsanları filizlenen bilim insanlarını, büyük insanların hayatlarını çekici bulanların ve yüzyıllar içerisinde çevremizdeki ve içimizdeki fiziksel dünyayı nasıl anladığımızı merak eden herkesin ilgisini çekecektir.220 açıklayıcı resim eşliğinde.Ancak antik Yunanlılar (Sisamlı Aristarkhos gibi birkaç açık fikirli istisna dışında) Güneş’in ve diğer gezegenlerin dünyanın çevresinde muntazam daireler çizerek döndüğüne ve boşluğa bırakılan cisimlerin düşüş hızının kütleleriyle doğru orantılı olduğuna da inandılar. Göründüğü kadarıyla Aristoteles’in “gündelik düşüncesi” Mekhanika (Mekanik) adlı eserinde “Hareket eden cisme etki eden kuvvet durduğunda cisim dinginleşir” sonucuna varmasına yol açmıştı – kütle ve kuvvete dair çok hatalı bir kavrayış. Aristoteles daha büyük kütleli bir cismin Dünya’nın merkezine gitme eğilimi daha fazla olduğundan daha hızlı düşeceğini söylemiştir – bunun da yanlış olduğunu göstermek zor değildir. Aristoteles’in “hareket” kavramı sadece itme ve çekmeyi değil, birleşme ve ayrılmayı, çoğalma ve azalmayı da içerir. Yüzen bir balık, ağaçtan düşen bir elma elbette hareket halindedir – ama büyüyen bir çocuk ve olgunlaşan meyve de hareket halindedir. Böylece, sağduyu (Arkhimedes’in aksine) büyük bir deneyci olmayan Aristoteles’i mekaniğin en basit olguları hakkında umutsuz bir kavramsal karmaşaya sürüklemiştir. Ancak Yunan felsefesi öylesine saygındı ki Aristoteles’in fiziksel dünyaya dair fikirleri 17. yüzyıla, Newton’un zamanına, hatta onun hayvanlar üzerindeki gözlemlerine hayranlık duyan Darwin’in zamanına kadar Avrupa entelektüel hayatına hükmetti. 1620’lerde, yazıları kısa zaman sonra dünyanın halen mevcut olan en eski bilim derneği Londra Kraliyet Cemiyeti’nin (Royal Society of London) 1660’taki kuruluşunda etkili olacak, İngiliz doğa felsefecisi Francis Bacon öncüllerine şu eleştiriyi yöneltmişti: “Şimdi bize ulaşan doğa felsefesi bütünüyle ya Yunanlıların ya da diğer simyacıların felsefesidir… Biri birkaç amiyane gözlemden, diğeri de kaynayan kazan başında gerçekleştirilmiş birkaç deneyden ibarettir. Biri kelimeleri çoğaltmakta asla geri kalmamış, diğeri ise altını çoğaltmayı asla başaramamıştır.”

Ek bilgi