Buda’Da Bir Boşanma 4.Baskı

Açıklama

“Buda’da Bir Boşanma”“Eszter’in Mirası” adlı kitabı daha önce Yapı Kredi Yayınları tarafından yayımlanan Sándor Márai, bu kez “Buda’da Bir Boşanma” adlı eseriyle Türk okuruyla buluşuyor. Kitap, Budapeşte’de iki dünya savaşı arasında yaşanan iç içe geçmiş yaşamları anlatıyor… Birinci Dünya Savaşı sonrasında yaşadığı sarsıntıyı henüz atlatamamış, dağılmış bir ülke. İkinci Dünya Savaşı öncesi Budapeşte. Hukukçu bir aileden gelen geleceği parlak Yargıç Kömives elindeki boşanma dosyalarını incelerken içlerinden biri dikkatini çeker: Gençliğinden tanıdığı doktor Greiner ve karısının boşanma davasıdır bu. Yargıç, doktorun karısıyla da evlenmeden önce birkaç kez karşılaşmış, aralarında belli belirsiz bir çekim doğduysa da bir ilişkiye dönüşmemiştir. Kömives daha boşanma davası göremeden o akşam evine döndüğünde davetsiz bir misafirin kendisini beklemekte olduğunu öğrenir. Onu bekleyen bizzat Doktor Greiner’dir ve ona anlatacakları vardır, hem de sabaha kadar…Tutukevinin bahçesinden yola çıkan bir yük arabasının tekerleklerinin sesi açık pencereden içeri süzülüyordu. Gardiyanların komutları yükseldi, ardından bazı ağır nesnelerin, büyük bir olasılıkla çuvalların yere düşüşü ve insanların onların çevresindeki hareketleri duydu. İşyerindeki odasının penceresi, yandaki tutukevinin, üzerinde yer yer gözetleme delikleri olan yüksek duvarına bakıyordu. Kariyerinin henüz çok başlarında, terfi merdiveninin henüz en alt basamaklarındaki bir memurdu. İşyerinde bu çok da konforlu olmayan, yazın boğucu, kışın da hele öğleden sonra kapkaranlık olan bu odaya layık görülmesi normaldi. Sokak tarafındaki ferah ve geniş odalar elbette kendinden daha kıdemli yargıçlara ayrılmıştı. Aslına bakılırsa bu durum onun için de gayet normaldi. Aşağıdaki avluda mahkûmlar bir arabadan indirdikleri çuvalları sırtlarına yüklüyor, sonra da tek sıra halinde mahzenin kapısından girip kayboluyorlardı. Yargıç üç yıldır bu odada çalışıyordu ve her gün birkaç dakika tutukevinin avlusunda olup bitenleri izlemeyi âdet edinmişti. Mahkûmlar burada havalandırmaya çıkarılıyorlardı. Görüşme günlerinde tutuklular ya da mahkûm yakınları bu avludan geçerlerdi. İfadesi alınacak ya da mahkemeye çıkarılacak tutukluların adliyeye geçiş güzergâhı da burasıydı. Bu manzarayı artık en ince ayrıntısına kadar tanıyordu. Bu kederli dünya onun için bir yenilik taşımasa da, paydos öncesi şurada durup biraz aşağıyı seyretmediği gün neredeyse yok gibiydi. Pürdikkat aşağıya bakardı. Sanki bir şeyi bilincine kazımak ister gibiydi. Tutukevinin bahçesinde her an, fabrikayı andıran bir sistemlilik de olurdu. Her gün dakikası dakikasına aynı şeylerin tekrarlandığı bir hayattı bu. Aşağıda yaşananlar, buna yabancı olanların sandığı gibi, ürkütücü ve korkunç da değildi. Belki sadece ümitsiz ve kederliydi… Tutukevinin tam karşısındaki duvarı ve avluyu, işte her gün bu duygularla seyrederdi.

Ek bilgi