Sıfır Yılı (1945’İn Tarihi) 2.Baskı

Açıklama

İkinci Dünya Savaşı hakkında pek çok kitap yazılmıştır ama dünya genelindeki felaketin hemen sonrasına yakından bakan kitap sayısı azdır.Yüzlerce görgü tanığının anlatımına ve kişisel hikâyelere dayanan Sıfır Yılı, mihver devletlerinin teslim olmasının ardından Avrupa’daki yedi aylık ve Asya’daki dört aylık süreci inceliyor ve toplama kamplarından kurtarılan Holokost felaketzedelerinin akıbetinden, İsrail devletinin kuruluşuna, Çin’de yeni başlayan iç savaşa ve Japonya’daki Müttefik işgaline kadar uzanan konuları ayrıntılı bir şekilde ele alıyor. Her imhayı bir inşanın izlediği doğruysa, Sıfır Yılı ikisi arasında kalan ve insanların çaresizlik kadar büyük umutla da dolu halde bir enkazla karşı karşıya kaldığı olağanüstü dönemeci ustalıkla sergiliyor.“Zaferin ve yenilginin, kargaşanın ve aşağılanmanın yaşandığı o belirleyici yılı, devletlerden çok insanlara yoğunlaşan bir yaklaşımla harikulade canlandıran bir çalışma. […] Onca dehşet karşısında, derin kavrayışla verilen müthiş uğraşı görüyoruz. Muhteşem yazılmış enfes bir kitap.” Fritz Stern“Sıfır Yılı modern çağın kuruluş ânıdır. Ian Buruma’nın o âna ilişkin tarihi canlı, sevecen ve ilginç.” Michael Ignatieff“Sıfır Yılı savaşı yakıcı bir dille suçlamakla birlikte, bizzat İkinci Dünya Savaşı’nı değil, sonrasında yaşananları, travmayı, intikamı, pişmanlıkları, unutma isteğini ve hatırlama gereğini konu alıyor. […] Ian Buruma en yetkin eseriyle karşımızda.” Donald Sassoon“Barındırdığı korkularla, yanılsamalarla ve ortaya çıkacak sorunların kökleriyle birlikte, 20. yüzyılın dönüm yılının iyi araştırılmış, harika kurgulanmış ve zarif bir dille yazılmış görsel bir anlatımı. Her bakımdan ilginç ve hoş bir eser.” Ian KershawBenim gibi savaştan sadece altı yıl sonra doğmuş biri, Normandiya kumsalında makineli tüfek ateşi arasında yürüyen İskoç gaydacılarının ya da “Marseillaise” marşını okuyan Fransız yurttaşlarının görüntüleriyle karşılaşınca, duygusal gözyaşlarına kolayca boğulur; tabii bu görüntüler hafızamızda yer edindiği için değil, Hollywood filmleri aracılığıyla artık onlara alıştığımız için. Ama 5 Mayıs 1945’ten tam elli yıl sonra, yıldönümü kutlamasında Kanada Ordusu’na bağlı askerlerin Amsterdam’a girişi canlandırıldığında, eski sevincin izlerini azıcık gördüm. Müttefik askerlerinin aslında Amsterdam’a ancak 8 Mayıs’ta girmiş olması artık konu dışı bir şey. İlk haliyle olay herhalde insanlara olağanüstü gelmiş olsa gerek. Orada bulunan bir İngiliz savaş muhabirinin anlatımı şöyleydi: “Bizi öptüler, sıkıca sarılıp ağladılar, kucakladılar, sırtımıza yumruklar indirdiler, çığlıklar attılar ve bağırdılar; yara bere içinde kalıp bitkin düşmemize kadar sürdü bu. Hollandalılar Müttefik araçlarını sonu gelmez bir çiçek yağmuruna tutmak için onların bahçelerini yağmalamışlar.”En güzel günlerini yeniden yaşayan bu ihtiyarlardan daha da çarpıcı bulduğum şey, hiç kuşkusuz kendilerine yaraşan tavırla saygın hanımefendiler gibi giyinmiş geçkin Hollandalı kadınların davranışıydı. Bir çılgınlık haline, bir tür yeniyetme esrikliğine kapılmış bu kadınlar bir rock konserindeki kızlar gibi çığlıklar atarak, kollarını ciplerdeki adamlara uzatıyor ve üniformalarına sarılıyordu: “Sağ olun! Sağ olun! Sağ olun!” Kendilerini tutamıyorlardı. Onlar da sevinç saatlerini yeniden yaşıyorlardı. O zamana kadar tanık olduğum en tuhaf erotik sahnelerden biriydi bu.

Ek bilgi