Türk Edebiyatı

Sustuğum, susadığım, adandığım ve kınandığımsın. Belki sevgimi yedi dilde anlatamam sana. Ama bunu bil hüzün çiçeğim benim de söyleyecek sözlerim, dile gelecek şiirlerim vardı. Ama sustum. Bilirsin, ben iyi susarım!

Aslında aşk sözkonusu olduğunda uzak durulması gereken bir yerdir sosyal medya ama hemen hemen hepimizin başından geçen bir aşk hikayesi vardır orada mutlaka, ya da aşk sandığımız tuhaf bir duygu.

Yıllardır ayağı kırılan atları besliyorum aklımın ahırlarında.

Muhammet Recep Arar’ın kaleminden, tıpatıp kelimelerin bilindik hikayelerde anlattığı aynılaşmış sevdaların uzağında, başka cümlelerle, sessiz ama çığlık çığlığa sevmiş yüreklere…

Yetişkin bedeninde bebeksi bir çocuk… Dışarıya ancak bir bebek arabasında çıkabiliyor… Hep gülüyor… Derdini tasasını söyleyemiyor, birisinin onu anlaması gerekiyor…

Öyle bir mucize yaşat ki bize, tüm vatan, kalbinde cennet taşıyan insanlarla dolsun.

O gitti ve durdu zaman.Yeryüzü, ben ve bütün çocuklar, leblebi tozu kadar ölümsüzdük o an.

Bu bedende bu kalp sadece ona ait diyorum işte, sevmese de ona ait. Kimseye vermeyin. Bencil olduğumu mu düşünüyorsun? Bana sorarsan o bunu hak ediyor yine de.

Gitmem diyenlerin kanat sesleri uzaklaşıyor. Ne kadar mutlu ettiyse o kadar mutsuz ediyor aynı kişi. Ah ne saçma bir ironi!

Acını anlatamazsın ama “acıyla” anlatabilirsin heybenden dökülenleri. Daha konuşmaya başlamadan ne diyeceğini bilen Rabbine açarsın avuç avuç azabını.

Dinleyen, anlayan ve yaralarımızı okşayan cümleleriyle, Tolga Akpınar’dan yalnızlığımızla dost bir kitap.